به نام حضرت دوست
پرستاران، پزشكان و كاركنان محترم درماني
سلام
اجازه می‌خواهم امروز نه به‌عنوان وزير آموزش‌وپرورش بلكه به‌عنوان يك معلم، يا نماينده معلمان، چند سطري به‌منظور سپاس از حضور خستگی‌ناپذیرتان در خط مقدم حفظ و حراست از سلامتي مردمي بنويسم كه به‌وقت نجات جانشان، نه از دينشان می‌پرسید و نه حتي از ملیتشان.
در اين روزهايي كه نه دستي به دوستي و نه آغوشي به گرمي نمی‌تواند حتي براي عزيزترين عزيزان باز شود، در اين روزهايي كه همچون مسيح (ع) بی‌پروا دست شفا به‌سوی بيماران دراز می‌کنید و پذيرايشان هستيد به قيمت جان!
می‌خواهم به بهانه سپاس از شما كه بی‌نیاز از اين سپاس هستيد براي شاگردان امروز مدرسه، نانوشته‌هایی از عشق و مسئولیت در حرفه شما را ثبت و یادآوری كنم.
خاطرتان هست وقتي می‌پرسیدم می‌خواهید چه كاره شويد چگونه با شوق و با انگشتي اشاره به آسمان می‌گفتید: دكتر، پرستار
و امروز به‌یقین می‌توانم بگويم كه اين موهبت و مسئولیت اگرچه از پي سال‌ها تلاش خستگی‌ناپذیرتان به‌دست‌آمده اما به‌یقین برداشتن درد از دل دردمندان و پرستاری‌شان تا پاي جان! مسئولیتی نبوده كه خداوند به بهاي آموختن كتاب و جزوه به شما هديه كند؛ بلكه بی‌گمان، انگشتي از آسمان به شما اشاره‌کرده! شما برگزیده‌شده‌اید براي همين روزهاي سخت! براي همين روزهاي تنهايي و براي روزهايي كه انسان در جستجوي رحمت الهي در زمين دست به آسمان است و اميدوار!
بگذاريد برايتان بنويسم: فرزندان عزيز ايران، صبر و استقامتتان، پايداري و مقاومتتان، گذشت و فداکاری‌تان در اين روزهاي سخت، هر گز فراموشمان نمی‌شود، امروز روز سخت امتحان است و شما به فضل الهي و دعاي همه ما، از اين امتحان الهي نيز سربلند و سلامت بيرون خواهيد آمد.